കൂട്ടുചങ്ങല പോലെയാകണം,എന്നും നമ്മുടെ സൌഹൃദം !
മൊഴികളില് നിറയ്ക്കണം നാം ,സ്നേഹമാര്ന്ന തുടിപ്പുകള്!
പകലുപോലെ തെളിഞ്ഞതാകണം,മനസ്സിലുള്ള കിനാവുകള്!
മുത്തുപോലെ വിളങ്ങണം ,മനം മലരുപോലെ വിരിക്കണം!
സന്ദേഹമേതുമില്ലാതെയന്യോന്യം, മന്ദഹസിക്കുവാനാകണം!അകലെയാണെകിലുംനാമെപ്പൊഴുമടുത്തുകൊന്ടേയിരിക്കണം!
ലതക്കുവന്തരു പോലെ നീയെനിക്കുക്കൈതാങ്ങാകണം!
ഉള്ളിലുള്ള വിഷാദബിന്ദുവില്് നിന് കിരണമെന്നും പതിക്കണം!
ഹേതുശൂന്യമായെന്നുമെപ്പൊഴും, പാമ്പും കീരിയുമാകണം!
എന്നിട്ടടുത്ത നിമിഷത്തില് ക്ഷമിക്കുവാനായ് വാശിയോടെയാലിംഗനം!
എന്നുമെപ്പൊ്ഴുമരികില് നിന്നുടെ ഓര്മ-കൂടുകള് കുട്ടണം !
കാലനെത്തി വിളിക്കുനേരവുമോത്തുചേര്ന്നങ്ങുപോകണം!
2009, ഓഗസ്റ്റ് 12, ബുധനാഴ്ച
ഇതിനായി സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള് (Atom)
വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂnannayitundu suhurthe...
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ